Tableta - 100 mg

Amantadina është një agonist i dobët i dopaminës, me efekte
modeste antiparkinsonike.
Mekanizmi i saktë i veprimit të saj është ende i pasqaruar, por
mendohet se ajo ndihmon në lirimin e dopaminës nga mbaresat
dopaminergjike të paprekura, të cilat ndodhen në substantia nigra
të të sëmurëve parkinsonikë. Amantadina është më pak e
efektshme se levodopa në mjekimin e parkinsonizmit, por pak më
e efektshme se barnat antikolinergjike. Ajo përmirëson
bradikinezinë, ngurtësinë muskulare dhe dridhjet, por me kalimin
e kohës zhvillohet tolerancë ndaj efekteve të saj.
Ky bar ushtron veprim antiviral kundër virusit të gripit të tipit A2
Indikohet në:
- sëmundjen e Parkinsonit;
- sindrom dhe reaksione ekstrapiramidale të shkaktuara nga
barnat;
- parkinsonizëm pasencefalik;
- parkinsonizëm arteriosklerotik;
- parkinsonizëm simptomatik pas traumave të sistemit nervor
prej helmimeve nga monoksidi i karbonit.
Zakonisht kombinohet edhe me barna të tjera antiparkinsonike.
Amantadine indikohet edhe për profilaksinë dhe mjekimin e
infeksioneve të shkaktuara nga virusi i gripit të tipit A2, por është
e paefektshme për parandalimin e infeksioneve të shkaktuara nga
tipat e tjerë të virusit; indikohet edhe në trajtimin e herpes zoster.

Drazhe - 25mg

Amitriptilina është një antidepresiv triciklik që ka një strukturë me
tre unaza. Ajo frenon rikapjen neuronale të noradrenalinës në
sistemin nervor qendror dhe të serotoninës (5 - HT). Frenimi i
rikapjes së këtyre monoamino-neurotransmetuesve, të cilët
potencojnë veprimin e amitriptilinës në tru, duket se ka lidhje me
aktivitetin e saj antidepresiv. Ndërkohë që efekti sedativ dhe
efekte të tjera të padëshirueshme të amitriptilinës vërehen që në
fillim të trajtimit, efekti antidepresiv vihet re vetëm pas disa
javëve.
Drazhetë Amitriptiline përdoren:
• në të gjitha gjendjet depresive si: melankoli, psikoza
maniako-depresive, depresione neurotike, depresione gjatë
psikozave jomelankolike, ankth, pakënaqësi për jetën,
shmangie nga jeta familjare e shoqëria, ulje e rendimentit
profesional, prishje e ekuilibrit neurovegjetativ, çrregullime
psikosomatike dhe shfaqje hipokondrike;
• në enurezë (kur përjashtohet patologjia organike).

Tretësirë për injeksion – 1000 mg / 2 ml

Tableta - 5 mg

Diazepam është një lëndë benzodiazepinike me veprim të zgjatur. Ai ushtron veprim anksiolitik, hipnosedativ (gjumësjellës e qetësues), miorelaksues dhe antikonvulsiv nëpërmjet receptorëve specifikë benzodiazepinikë, pjesa dërrmuese e të cilëve ndodhen në sistemin limbik, hipotalamus, trurin e vogël
dhe në corpus striatum. Këta receptorë dhe receptorët e acidit gama aminobutirik (GABA) formojnë një njësi anatomike dhe funksionore. Pasi diazepami të jetë lidhur me një receptor, atëherë fuqizohet transmetimi i GABAs dhe frenimi i sistemit nervor qendror. Pasojat manifestohen me një veprim
antikonvulsiv dhe miorelaksues. Veprimi nxitës i neurotransmetuesve serotoninë, noradrenalinë dhe acetilkolinë zvogëlohet, për shkak të rritjes së veprimtarisë së GABA dhe për rrjedhojë fuqizohet veprimi anksiolitik, gjumësjellës dhe qetësues i diazepamit.
Diazepam përdoret si më poshtë:
- Tabletat: Gjendje ankthi, pagjumësi, spazma muskulore, sindromi akut i abstinencës nga alkooli.
- Tretësira për injeksion: Gjendje të rënda ankthi, simptoma të sindromit akut të abstinencës nga alkooli (delirium tremens), status epilepticus, spazma muskulore, tetani, paramjekim në anestezi.

Tretësirë për injeksion - (0.5%) 10 mg/2 ml

Diazepam është një lëndë benzodiazepinike me veprim të zgjatur. Ai ushtron veprim anksiolitik, hipnosedativ (gjumësjellës e qetësues), miorelaksues dhe antikonvulsiv nëpërmjet receptorëve specifikë benzodiazepinikë, pjesa dërrmuese e të cilëve ndodhen në sistemin limbik, hipotalamus, trurin e vogël
dhe në corpus striatum. Këta receptorë dhe receptorët e acidit gama aminobutirik (GABA) formojnë një njësi anatomike dhe funksionore. Pasi diazepami të jetë lidhur me një receptor, atëherë fuqizohet transmetimi i GABAs dhe frenimi i sistemit nervor qendror. Pasojat manifestohen me një veprim
antikonvulsiv dhe miorelaksues. Veprimi nxitës i neurotransmetuesve serotoninë, noradrenalinë dhe acetilkolinë zvogëlohet, për shkak të rritjes së veprimtarisë së GABA dhe për rrjedhojë fuqizohet veprimi anksiolitik, gjumësjellës dhe qetësues i diazepamit.
Diazepam përdoret si më poshtë:
- Tabletat: Gjendje ankthi, pagjumësi, spazma muskulore, sindromi akut i abstinencës nga alkooli.
- Tretësira për injeksion: Gjendje të rënda ankthi, simptoma të sindromit akut të abstinencës nga alkooli (delirium tremens), status epilepticus, spazma muskulore, tetani, paramjekim në anestezi.

Tretësirë me pika për gojë 2 mg/ml

Haloperidol i përket një grupi të barnave të quajtur "antipsikotikë".
Haloperidol përdoret tek të rriturit, adoleshentët dhe fëmijët për sëmundje që
ndikojnë në mënyrën si mendoni, ndiheni ose silleni. Këto përfshijnë probleme
të shëndetit mendor (siç është skizofrenia dhe çrregullimi bipolar) dhe probleme
të sjelljes.
Këto sëmundje mund t'ju bëjnë të:
● ndiheni të hutuar (delir);
● shihni, dëgjoni, ndjeni ose nuhatni gjëra që nuk janë aty (haluçinacione);
● besoni gjëra që nuk janë të vërteta (deluzione);
● ndiheni jashtëzakonisht dyshues (paranoja);
● ndiheni shumë të eksituar, të axhituar, entuziastë, impulsivë ose hiperaktivë;
● ndiheni shumë agresivë, armiqësorë ose të dhunshëm.
Tek adoleshentët dhe fëmijët, Haloperidol përdoret për të trajtuar skizofreninë
për pacientët e moshës nga 13 deri në 17 vjeç, dhe për të trajtuar problemet e
sjelljes për pacientët e moshës nga 6 deri në 17 vjeç.
Haloperidol përdoret gjithashtu:
● tek adoleshentët dhe fëmijët e moshës 10 deri në 17 vjeç dhe tek të rriturit
që bëjnë lëvizje ose tinguj që nuk mund t’i kontrollojnë (tike), p.sh. në
sindromën Tourette të rënduar;
● tek të rriturit për të ndihmuar kontrollin e lëvizjeve në sëmundjen e
Huntington.
Haloperidol përdoret ndonjëherë kur barnat ose trajtimet e tjera nuk kanë
funksionuar ose kanë shkaktuar efekte anësore të papranueshme.

Drazhe – 25 mg

Imipramine bën pjesë në grupin e barnave antidepresivë triciklikë. Këto barna ndryshojnë nivelin kimik të neurotransmetuesve në tru dhe lehtësojnë simptomat e depresionit.
Drazhetë Imipramine 25 mg përdoren në:
• trajtimin e simptomave të depresionit;
• enurezën nokturne (urinimi natën) tek fëmijët.

 Tablet - 200 mg 

Drazhe - 100 mg

Klorpromazine është i pari antipsikotik i futur në praktikë dhe përfaqëson
prototipin e fenotiazinave alifatike. Klorpromazine ushtron një varg veprimesh,
duke filluar nga veprimet deprimuese në sistemin nervor qendror, veprimin
bllokues alfa-adrenergjik dhe një veprim të dobët antimuskarinik. Klorpromazine
është një frenuese e dopaminës dhe nxit çlirimin e prolaktinës. Ka të dhëna
që antagonizmi i funksionit dopaminergjik qendror, sidomos i receptorit
D2-dopaminergjik ka lidhje me efektin terapeutik në gjendje psikotike.
Klorpromazine ka veti qetësuese, por të sëmurëve zakonisht ju shfaqet shpejt
tolerancë ndaj këtij efekti. Ajo ka veti antiemetike, bllokuese të serotoninës dhe
veti të dobëta antihistaminike dhe gangliobllokuese. Klorpromazine frenon
qendrën e rregullimit të temperaturës, kështu që të sëmurët kanë prirje që të
fitojnë temperaturën e mjedisit që i rrethon; ajo mund ta lëshojë muskulaturën
e skeletit.
Drazhetë dhe tretësira për injeksion Klorpromazine dhe përdoren:
● në skizofreninë akute dhe kronike tek të rriturit dhe tek fëmijët;
● për të reduktuar maninë akute dhe në shqetësimet bipolare;
● në kontrollin e sjelljeve të dhunshme dhe të axhituara tek të rriturit dhe tek
fëmijët dhe ndonjëherë edhe tek ata që kanë shqetësime psikiatrike;
● tek fëmijët autikë;
● si zëvendësuese në trajtimin për kohë të shkurtër të ankthit të rëndë dhe
për të reduktuar ankthin pre-operator tek të rriturit dhe tek fëmijët;
● si një antiemetik në disa forma të nauzesë dhe të të vjellave tek të rriturit
dhe tek fëmijët, por ajo është joefektive në sëmundjen e udhëtimit;
● në qetësimin e lemzës persistente;
● si terapi shtesë në trajtimin e tetanozit tek të rriturit dhe tek fëmijët dhe për
të kontrolluar simptomat në porfirinë akute intermitente;
● për induktimin e hipotermisë;
● në kirurgji – përgatitje për anestezi, profilaksi dhe mjekimin e gjendjeve të
shokut;
● në obstetrikë - analgjezi obstetrike, eklampsi.

Tretësirë për injeksion - (2.5%) 50 mg/2 ml

Klorpromazine është i pari antipsikotik i futur në praktikë dhe përfaqëson
prototipin e fenotiazinave alifatike. Klorpromazine ushtron një varg veprimesh,
duke filluar nga veprimet deprimuese në sistemin nervor qendror, veprimin
bllokues alfa-adrenergjik dhe një veprim të dobët antimuskarinik. Klorpromazine
është një frenuese e dopaminës dhe nxit çlirimin e prolaktinës. Ka të dhëna
që antagonizmi i funksionit dopaminergjik qendror, sidomos i receptorit
D2-dopaminergjik ka lidhje me efektin terapeutik në gjendje psikotike.
Klorpromazine ka veti qetësuese, por të sëmurëve zakonisht ju shfaqet shpejt
tolerancë ndaj këtij efekti. Ajo ka veti antiemetike, bllokuese të serotoninës dhe
veti të dobëta antihistaminike dhe gangliobllokuese. Klorpromazine frenon
qendrën e rregullimit të temperaturës, kështu që të sëmurët kanë prirje që të
fitojnë temperaturën e mjedisit që i rrethon; ajo mund ta lëshojë muskulaturën
e skeletit.
Drazhetë dhe tretësira për injeksion Klorpromazine dhe përdoren:
● në skizofreninë akute dhe kronike tek të rriturit dhe tek fëmijët;
● për të reduktuar maninë akute dhe në shqetësimet bipolare;
● në kontrollin e sjelljeve të dhunshme dhe të axhituara tek të rriturit dhe tek
fëmijët dhe ndonjëherë edhe tek ata që kanë shqetësime psikiatrike;
● tek fëmijët autikë;
● si zëvendësuese në trajtimin për kohë të shkurtër të ankthit të rëndë dhe
për të reduktuar ankthin pre-operator tek të rriturit dhe tek fëmijët;
● si një antiemetik në disa forma të nauzesë dhe të të vjellave tek të rriturit
dhe tek fëmijët, por ajo është joefektive në sëmundjen e udhëtimit;
● në qetësimin e lemzës persistente;
● si terapi shtesë në trajtimin e tetanozit tek të rriturit dhe tek fëmijët dhe për
të kontrolluar simptomat në porfirinë akute intermitente;
● për induktimin e hipotermisë;
● në kirurgji – përgatitje për anestezi, profilaksi dhe mjekimin e gjendjeve të
shokut;
● në obstetrikë - analgjezi obstetrike, eklampsi.

Drazhe - 25 mg

Levomepromazina bën pjesë në grupin e neuroleptikëve fenotiazinikë. Ajo vepron në hipotalamus, talamus, formacionin retikular dhe në sistemin limbik, duke frenuar impulset ndijore. Levomepromazina antagonizon receptorët D2–dopaminergjikë, 5HT3–serotoninergjikë, H1–histaminergjikë dhe ata kolinergjikë
(muskarinikë).
Si rezultat i këtij antagonizmi shfaqet një efekt qetësues në doza të vogla, një efekt antipsikotik në doza të larta, si edhe rritje e pragut të dhimbjes dhe nxitje e amnezisë. Levomepromazina ka edhe efekt analgjezik, antihistaminik dhe
antikolinergjik. Bari nuk jep deprimim të theksuar të frymëmarrjes dhe prandaj është i dobishëm sidomos në të sëmurët me rezervë të ulët respiratore.

Levomepromazine përdoret për trajtimin e:
● psikozave, për të kontrolluar eksitimin dhe hiperaktivitetin
psikomotor në depresion mesatarisht të rëndë;
● skizofrenisë;
● çrregullimeve psikotike me halucinacione;
● çrregullimeve të personalitetit në të sëmurët epileptikë;
● çrregullimeve neurotike;
● dhimbjeve mesatarisht të rënda ose të rënda para ndërhyrjeve kirurgjike;
● të vjellave rezistente.

Drazhe - 10 mg

Tableta - 15 mg

Luminal përmban si lëndë aktive fenobarbital, i cili bën pjesë në grupin e
barbiturateve. Ai mund të shkaktojë një përndryshim në të gjitha nivelet e
sistemit nervor qendror, duke filluar nga nxitja, qetësimi i lehtë, hipnoza e
deri në koma. Në doza terapeutike relativisht të larta, barbituratet mund të
nxisin anestezinë. Dozat e larta mund të shkaktojnë vdekje. Fenobarbitali
deprimon koren ndijimore, ul veprimtarinë motore, përndryshon funksionin
e trurit të vogël dhe shkakton përgjumje, qetësim dhe hipnozë. Barbituratet
kanë veprim të dobët analgjezik në doza nënanestezike dhe mund të rrisin
reaksionin ndaj stimujve në dhimbje. Të gjithë barbituratet ushtrojnë veprim
antikonvulsiv në doza anestezike. Barbituratet janë deprimues të frymëmarrjes;
shkalla e deprimimit të frymëmarrjes varet nga doza. Barbituratet përthithen
në shkallë të ndryshme pas përdorimit nga goja ose me rrugë parenterale.
Kripërat përthithen më shpejt se acidet. Shpejtësia e përthithjes rritet në qoftë
se kripërat e natriumit merren në trajtë të një tretësire të holluar ose merren
me stomak bosh. Fillimi i veprimit pas marrjes nga goja luhatet nga 20 deri
në 60 minuta. Fillimi i veprimit pas injektimit në muskul është disi më i
shpejtë se në rastin kur fenobarbitali merret nga goja, kurse pas injektimit
në venë veprimi mund të fillojë pas 5 minutash. Deprimimi maksimal i
sistemit nervor qendror mund të mos shfaqet edhe rreth 15 minuta pas
injektimit në venë.
Luminal përdoret:
● si mjekim afatgjatë i krizave të gjeneralizuara toniko-klonike dhe kortikale
fokale;
● si pjesë e trajtimit në urgjencat e konvulsioneve akute, përfshirë status
epilepticus;
● si mjekim afatshkurtër i pagjumësisë;
● si qetësues paraanestezik;
● në trajtimin e konvulsioneve febrile në fëmijë.

Tableta 60 mg

Luminal përmban si lëndë aktive fenobarbital, i cili bën pjesë në grupin e
barbiturateve. Ai mund të shkaktojë një përndryshim në të gjitha nivelet e
sistemit nervor qendror, duke filluar nga nxitja, qetësimi i lehtë, hipnoza e
deri në koma. Në doza terapeutike relativisht të larta, barbituratet mund të
nxisin anestezinë. Dozat e larta mund të shkaktojnë vdekje. Fenobarbitali
deprimon koren ndijimore, ul veprimtarinë motore, përndryshon funksionin
e trurit të vogël dhe shkakton përgjumje, qetësim dhe hipnozë. Barbituratet
kanë veprim të dobët analgjezik në doza nënanestezike dhe mund të rrisin
reaksionin ndaj stimujve në dhimbje. Të gjithë barbituratet ushtrojnë veprim
antikonvulsiv në doza anestezike. Barbituratet janë deprimues të frymëmarrjes;
shkalla e deprimimit të frymëmarrjes varet nga doza. Barbituratet përthithen
në shkallë të ndryshme pas përdorimit nga goja ose me rrugë parenterale.
Kripërat përthithen më shpejt se acidet. Shpejtësia e përthithjes rritet në qoftë
se kripërat e natriumit merren në trajtë të një tretësire të holluar ose merren
me stomak bosh. Fillimi i veprimit pas marrjes nga goja luhatet nga 20 deri
në 60 minuta. Fillimi i veprimit pas injektimit në muskul është disi më i
shpejtë se në rastin kur fenobarbitali merret nga goja, kurse pas injektimit
në venë veprimi mund të fillojë pas 5 minutash. Deprimimi maksimal i
sistemit nervor qendror mund të mos shfaqet edhe rreth 15 minuta pas
injektimit në venë.
Luminal përdoret:
● si mjekim afatgjatë i krizave të gjeneralizuara toniko-klonike dhe kortikale
fokale;
● si pjesë e trajtimit në urgjencat e konvulsioneve akute, përfshirë status
epilepticus;
● si mjekim afatshkurtër i pagjumësisë;
● si qetësues paraanestezik;
● në trajtimin e konvulsioneve febrile në fëmijë.

Tretësirë për injeksion - (1%) 10 mg/ml

Morfina është një analgjezik narkotik, që shkakton analgjezi me anën e veprimit më shumë qendror sesa periferik në perceptimin e dhimbjes. Ajo vepron edhe në muskulaturën e lëmuar, duke rritur tonin, sidomos të sfinkterëve të aparatit tretës, duke shkaktuar ulje të peristalzës. Efektet farmakologjike të morfinës
janë: analgjezia, përgjumja, përndryshimi i mënyrës së sjelljes (euforia), ulja e temperaturës së trupit dhe në varësi të dozës edhe deprimimi i frymëmarrjes.
Frenimi i kollës shkaktohet nga efekti i drejtpërdrejtë në qendrën medulare.
Morfina përthithet shpejt pas injektimit në muskul ose nën lëkurë. Nivelet plazmatike maksimale shfaqen brenda 30 minutash pas injektimit në muskul. Morfina shpërndahet shpejt në organizëm, por kryesisht në indin parenkimatoz, si p.sh. në veshka, mëlçi dhe shpretkë. Përqëndrime më të ulëta janë gjetur në
muskulaturën e skeletit. Sasi të vogla të morfinës e kalojnë barrierën hematoencefalike. Morfina nuk qëndron gjatë në inde dhe 24 orë pas marrjes së dozës së fundit, përqëndrimet janë mjaft të ulëta. Morfina kalon përmes placentës dhe gjurmë të saj janë gjetur në djersë dhe në qumështin e gjirit. Rreth 33% e barit lidhet me proteinat, kryesisht me albuminën. Morfina metabolizohet kryesisht në mëlçi me anën e konjugimit me acidin glukuronik në
grupin 3 – hidroksilik dhe në një shkallë më të vogël në grupin 6 – hidroksilik. Gjysmëjeta e jashtëqitjes është afërsisht 1.5 deri në 2 orë në subjektet e shëndetshëm dhe 90% e dozës largohet me anën e urinës brenda 24 orësh. Afërsisht 7 deri në 10% e dozës largohet me anën e feçeve. Ka të dhëna se jashtëqitja urinare e morfinës mund të rritet me anën e uljes së pH - it të
urinës.
Morfinë përdoret në:
● qetësim të dhimbjeve mesatare deri të forta, në tumoret malinje, pas traumave të rënda, pas operacioneve dhe infarkt miokardi;
● astmë kardiake;
● edemë pulmonare akute;
● obstruksion vaskular periferik;
● shok traumatik;
● emboli pulmonare;
● kolika abdominale, renale e biliare;
● paramjekim para anestezisë së përgjithshme.
Morfina përdoret edhe në urgjencat e tjera, si psh. në insufiçiencën
e ventrikulit të majtë, perforim abdominal dhe hematemezë. Morfina redukton ankthin që shoqëron dhimbjen e rëndë dhe përdoret si hipnotik në rastin kur pagjumësia shkaktohet nga dhimbja.